فردای نو

به خیال من درسهای حیات حسین بن علی ؛ بسا بیشتر است از درس های شهادت اش ! کما اینکه پس از شهادت ایشان ، اینقدر خرافه بستند به کربلا و وقایع اش ، به انسان ها و اقوال شان که دیگر سالهاست تشخیص سره از ناسره دشوار شده است . به خیالم خیلی هم ربطی به حاکمان و سیاست هم ندارد ، بلکه اساسا ؛ این قدر ماجرای کربلا استعداد بافندگی افراد را تقویت می کند ؛ که هر چه دلشان بخواهد و به زبانشان بیاید را می توانند به آن نسبت دهند ! هم جنگ دارد ، هم خانواده ، هم کودک ، هم بیمار ، هم پیر ، هم تشنگی ، هم اسارت ، هم قتل و غارت ! وقوع یکی از اینها برای خلق یک اثر فوق ممتاز تراژیک و ملودر فردای نو ...

  هیچ کدام از ما ؛ احتمالا ؛ هیچ وقت نه خودمان چنین بوده ایم ؛ ونه شنیده یا دیده ایم که بر سر چیزی که از جنس مادیات یا منافع ما نیست دعوایی ؛ تلخی ای یا جدایی و قهری رخ دهد ! اغلب دعواهای عالم بر سر زیاده خواهی چیزهایی ست که فانی اند ! باید زیادتر پول کسب می کرده . . . حالا نشده ؛ دعوا می شود ! باید ارزان تر می خرید . . . نخریده ؛ نزاعی رخ می دهد ! کسی سر دیگری را درمسائلی که به هر نحو مالی یا اقتصادیست کلاه گذاشته ؛جدایی و نزاع رخ می دهد ! پشت سر کسی حرفی زده اند ؛ رنجیده است ! منافع یا حدود یا احترام اش را نگاه نداشته اند ؛ محملی می شود برای تهمت و غیبت و دعوا و ناسزا فردای نو ...